آشیانه خالی دقیقا یک هفته از رفتنت می‌گذرد. هنوز اشتباهی صبح‌ها برایت نون تست می‌کنم. در سبد رخت چرک دنبال لباس‌هایت می‌گردم. توی ماشین آهنگای

باور من این است که پدر در این خانه ایرانی حضور ندارد. پدر ایرانی به دلیل اعتیاد، مدت های مدید در زندان بسر بردن، بعلت

پیش آینه ایستادن تلفیق دردناکی ست از وسوسه دیدن خودم و ترسیدن از تصویر روبه روم انگار چندان کم  هم به این تن عمر نخورده